متن پادکست تولدی دیگر | جلسه هفتم: توحید در جهان‌بینی اسلام

جلسه هفتم: توحید در جهان‌بینی اسلام

معبود بی‌نظیر من!

ماورای همه لمس‌شدنی‌ها و حس‌شدنی‌ها، بالاتر از همه حقیقت‌ها

برتر، والاتر، عزیزتر و شریف‌تر از هر بود و نبودی؛ تویی!

تو نام بالاتر جهانی

دست قدرتمندِ بالای دست‌هایی

دستی که همه موجودات را می‌گرداند به سر انگشتی

زنده می‌کند و می‌میراند، به چشم‌ برهم‌زدنی!

آن کس که حیات را در دل کوچک‌ترین ذره‌ها جاری کرده،

به بزرگترین جهان‌های ناشناخته، کهکشان‌ها و آن‌سوی کهکشان‌ها، وسعت داده.

هر چه بود و هست و خواهد بود را، ساخته و پرداخته و پاینده داشته!

به رازها و سنت‌ها و قانون‌هایش. به مصلحت‌ها و دلیل‌ها و حکمت‌هایش.

از بالا تا پایین،

از ناچیزترین تا چشم‌گیرترین،

از بی‌جان‌ها تا جان‌دار‌ها

تمام بنده و برده و آفریده‌ها، همه متصل به تو هستند.

از تو اند و به تو باز می‌گردند.

چه بی‌پناه است کسی که تو را نداشته باشد.

چه خسته و آشفته و سرگردان است، کسی که تو را باور نداشته باشد.

باور به قدرت تو، باور به حضور و وجود تو،

باور به اینکه تو می‌بینی و تویی که محاسبه می‌کنی،

ناجی دردها و افسردگی‌ها و دل‌مردگی‌های انسان است؛

ناجی خیال‌های آشفته و تردیدهای کشنده و تشویش‌های قلب است.

پس:‌ لااله‌ الا الله!

لا اله الا الله، که نیست معبود و محبوب و معشوقی جز تو!

که نیست قدرتی بالاتر از قدرت تو!

تو همان منتهایی هستی که کشتی‌بان در هنگام طوفان صدایت خواهد زد

همان امیدی که هر محتاجی در آخرین فریادش، به تو خواهد آویخت.

تمام عالم، مطیع و عبد و دست‌بسته توست.

هر که بخواهد به تو نزدیک‌تر شود، باید بیشتر تسلیم تو باشد!

هیچ اسمی کنار اسم تو نیست؛ هیچ قدرتی کنار قدرت تو نیست؛

هیچ کس دیگری نیست که اینطور در برابر عظمتش حیرت کنم و به زانو بیفتم!

می‌خواهم سررشته زندگی‌ام را به تو بسپارم.

به رشته تو چنگ بزنم؛ خوشی و ناخوشی‌ام را به تو گره بزنم.

می‌خواهم دلم را گرم کنم به نور تو

سینه‌ام را سپر کنم به پشتیبانی تکیه‌گاه تو

من از هوای نفس می‌ترسم که تو را از من بگیرد و خودش در دلم خدایی کند!

پناه می‌برم به دژ محکم تو

به کلمه‌های لااله‌الا‌الله.

پناه می‌برم به تو! معبود بی‌نظیر من!